Gisteren zat ik samen met 8 anderen als levend boek in de bibliotheek in Horst. Op uitnodiging was ik gevraagd te leen te zijn voor mensen die graag mijn verhaal wilden lezen. Het was bijzonder van de gastheer te horen bij het langslopen: "kijk, daar loopt een boek." Ik spreidde mijn armen weids open om te laten zien dat ik inderdaad een open boek ben. Tenminste op aanvraag deze dag. Dat ben ik niet meer zomaar voor jan en alleman op elke plek en tijdens elke gelegenheid. Als open geest zonder grenzen heb ik mijn geest leren afschermen en begrenzen tegenwoordig. Dat is ook een belangrijk hoofdstuk in mijn levend boek. Het kent vele hoofsdtukken maar uiteindelijk gaat het erom denk ik wat het oplevert. Wat de moraal is van het verhaal. De hoofdkern en de vraag, doe je er iets mee of leg je wat het oplevert naast je neer?

Gisteren heb ik mijn 49ste verjaardag gevierd. Vandaag realiseer ik me dat dit mijn eerste volledige jaar wordt dat ik in Christus leef. Deze leeftijd zal daardoor altijd bijzonder voor mij blijven. Door mijn belijdenis heb ik mijn verleden in augustus gedood en ben ik opgestaan in Christus.

Mijn eerste voetstappen die ik op aarde zette voelde als voetstappen op de maan. Kijkend van grote afstand naar de aarde nieuwsgierig wat er daar op die blauwe planeet uitgespookt werd. Ik maakte geen deel uit van wat daar gebeurde. Voor mijn gevoel heb ik namelijk van de bijna 49 jaar dat ik leef ruim 27 jaar op de maan gewoond en gekeken naar de aarde. Ik ervaarde geen binding met het leven daar. Ik voelde me buitenaards, vormloos. Vergeestelijkt, onpersoonlijk en zonder een eigen ik.