Voetstappen

Mijn eerste voetstappen die ik op aarde zette voelde als voetstappen op de maan. Kijkend van grote afstand naar de aarde nieuwsgierig wat er daar op die blauwe planeet uitgespookt werd. Ik maakte geen deel uit van wat daar gebeurde. Voor mijn gevoel heb ik namelijk van de 49 jaar dat ik leef ruim 27 jaar op de maan gewoond en gekeken naar de aarde. Ik ervaarde geen binding met het leven daar. Ik voelde me buitenaards, vormloos. Vergeestelijkt, onpersoonlijk en zonder een eigen ik.

Ik voelde me geen mens. Het spiegelbeeld op aarde van mijn lichaam wat zich op de maan bevond wandelde tussen de mensen op aarde als een schim, als een dode geest waarin iedereen die ik tegenkwam zijn blauwdruk achterliet. Die blauwdrukken lieten me even kort menselijk voelen in de ontmoeting met de ander maar maakten me tegelijkertijd verward en kneedbaar. Ik verplaatste me van de ene blauwdruk in de andere in elk nieuw moment.

Zo kwam het dat ik in die jaren mezelf verschillende fantasierijkenamen heb gegeven zoekend naar identiteit. Ik voelde me een collectief. Een afspiegeling en verzameling van velen.  Wie ikzelf was wist ik niet. Die zat als buitenaards wezen op de maan.
Als weerspiegeling was ik een dode geest geworden op aarde doordat ik me vele jaren had beziggehouden met de weg naar verlichting via kosmische en goddelijke wijsheid binnen de esoterische spirituele wereld.

Wanneer je het puntje van die piramide bereikt waarin je verlicht raakt voelt dat als permanent buitenaards op de maan belanden. Je bouwt daar dan een veilig hutje omdat je niet meer onder de gewone mensen kunt leven. Het gewone leven is te zwaar geworden door hoogsensitiviteit en het ' goddelijk' begrip waarmee je je personificeert. Je bent opgegaan in een of ander 'licht' dat je het wereldse leven laat buitensluiten en leeft alsof je op de maan woont. Als je je zo tussen de aardse mensen begeeft onstaan vele beperkingen vanuit deze hoogsensitiviteit en ' goddelijke' status.

Dat hutje op de maan is het enige veilige fort. Om nog op aarde de deur uit te kunnen en onder gewone mensen te begeven is bijna onmogelijk. De enige die dat mogelijk kan maken en je kan begeleiden naar buiten is de man die zelf eerst goddelijk was, afdaalde naar de aarde als mens maar tegelijk goddelijk bleef. Hij stierf op aarde en stond drie dagen later op uit de dood waarna Hij terug ging naar Zijn vader. Jezus Christus. De redder en verlosser van ook mijn dode geest op de weg van de waarheid en het leven. 

Hij kan ook de jouwe zijn. Hij wil niets liever..............