Een levend boek

Gisteren zat ik samen met 8 anderen als levend boek in de bibliotheek in Horst. Op uitnodiging was ik gevraagd te leen te zijn voor mensen die graag mijn verhaal wilden lezen. Het was bijzonder van de gastheer te horen bij het langslopen:
 "kijk, daar loopt een boek." Ik spreidde mijn armen weids open om te laten zien dat ik inderdaad een open boek ben. Tenminste op aanvraag deze dag. Dat ben ik niet meer zomaar voor jan en alleman op elke plek en tijdens elke gelegenheid. Als open geest zonder grenzen heb ik mijn geest leren afschermen en begrenzen tegenwoordig. Dat is ook een belangrijk hoofdstuk in mijn levend boek. Het kent vele hoofsdtukken maar uiteindelijk gaat het erom denk ik wat het oplevert. Wat de moraal is van het verhaal. De hoofdkern en de vraag, doe je er iets mee of leg je wat het oplevert naast je neer?

De ironie wil dat ik eind 2023 met een groots plan terugkeerde naar Horst om een levende bibliotheek op te zetten. Samen met mensen om inwoners de gelegeneheid te bieden hun eigen verhaal te vertellen en ook echt gezien te worden. Het verhaal te delen wat opgesloten zit bij zoveel mensen in hun geest waarvan vaak gedacht wordt dat er toch niemand naar luisterd of hen wil of zou kunnen begrijpen. Ik had zulke grootse plannen. een onmeetbare motivatie, prachtige ideeen en werkdrift maar uiteindelijk was het op een luchtkasteel gestoeld blies de wind het plan weg. En nu, twee jaar later zit ikzelf als levend boek vanuit hetzelfde concept zonder hier enig aandeel in te hebben gehad mijn verhaal aan tafel te delen en vragen te beantwoorden aan mensen die mijn verhaal graag willen lezen en begrijpen. 

Voor mij is dit wonderlijke aanraking van God. Hij laat mij zien dat niets voor niets was en ik de juiste koers ben blijven varen met Hem. Het werd op mijn weg gelegd en dan is dus de vraag; wat doe ik ermee? wat bedoelt god hiermee of heeft Hij mij te vertellen? is dit een afsluiting of krijgt dit een straatje? behoort dit tot de volgende stap samen met Hem onderweg naar mijn bestemming?  

Vanmorgen, de dag na het evenement, is de markeerstift in mijn brein gebruikt. Er werden wat gedachten en herinneringen gehighlight waardoor ik iets zag van wat God zou kunnen bedoelen hiermee. Er werd iets zichtbaar wat mij tranen gaf van dankbaarheid en blijdschap. Ik weet hoe ik verder koers kan zetten. Deze koers laat ik op deze zondag bezinken en na de kerkdienst een tijdje sudderen als een lapje draadjes vlees totdat het klaar is om geserveert te worden. Dat is het resultaat van mijn reis, de ontoombare motivatie en het in het diepe springen met prachtige ideeen moeten in kleine stapjes uitvoerbaar zijn en binnen mijn mogeijkheden van het moment passen. Ik weet dat God daarvoor zorgt mits ik geduld vertrouwen en mij kompas op 100% blijf bijstellen die gericht staat op God. Dat heeft Hij altijd gedaan en zal Hij altijd bijven doen. Voor eens en altijd.