Het getal 144 galmde op de dag van mijn droom op 13 april in de kerk en het mintgroene trabantje zichtbaar door mijn gedachten. Ik kon deze gedachte niet wegdrukken dus liet hem toe en zocht naar de betekenis. .Iets wat ik eigenlijk liever niet wil. In het zelf een betekenis geven aan iets schuilt groot gevaar. Mijn getuigenis is daar het resultaat van.
De vraag is namelijk wie of wat deze gedachte aanreikt in mijn geest. Door bidden en trouw te zijn aan mijn geloof in God en Jezus is dat de heilige geest en kon ik het getal nu als dagen zien. 144 dagen.
Zonder te willen weten wat deze dagen inhielden telde ik 144 dagen op bij 13 april en kwam uit op donderdag 4 september. De verjaardag van mijn maatje en trouwe bondgenoot, mijn witte herder Daisy.
Zo heeft Jezus ook vele namen. De herder is er daar 1 van. Zo onvoorwaardelijk trouw en liefdevol als Daisy naar mij toe is zo trouw en liefdevol ervaar ik Jezus ook in de relatie die ik met hem heb. Eigenlijk nog veel meer en is het beter om Hem als eerste te noemen. Dat is Hij ook in mijn leven.
144 staat voor mij ook voor de vele momenten van eenwording in gemeenschap binnen de relatie die ik met Jezus onderhoud. Een genadige dankbare relatie in mijn hart ziel en geest in gemeenschap van een ongekend grote liefde die plaatsvind zonder terughoudendheid of twijfel. Zijn werking, Zijn kracht en Zijn liefde heb ik voor het eerst gevoeld en ervaren in een lied. Dat psalmen en bijbelse liederen zo belangrijk zijn en hartstochtelijk gezongen worden begrijp ik daarom heel goed.
Maar nu is het dan zover. Morgen 28 mei 2025 start het belijdenistraject en heb ik mijn eerste bijeenkomst met de dominee. Ik vind het spannend want het betekend voor mij dat ik nu echt mag gaan doen wat ik in het diepst van mijn hart en ziel wens te doen. Jezus zijn uitgestoken hand aannemen door Hem mijn jawoord te gaan geven.
Mijn huwelijksbijbel op de cover van dit blog is de eerste bijbel die ik zelf heb gekocht om mijn belofte aan Hem kenbaar te maken.
Ik stap zelf als Zijn bruid nu in mijn nieuwe mintgroene busje om alleen naar huis te rijden naar de plek waar ik mijn maatje Petrus heb achtergelaten waarmee ik de reis ben begonnen. De troubadour reist verder in de eend de wereld over maar ik keer huiswaarts benieuwd wat Simon heeft voorbereid voor mij. Simon zoals hij, Petrus, eerst genoemd werd voelt fijn voor mij. Net als ik eerst Carmen was voordat ik Petra werd genoemd.
Maak jouw eigen website met JouwWeb