Als er iets is wat ik niet goed snap zijn het autosleutels die werken via een afstandsbediening. Door een knopje in te drukken hoop je vurig dat de motor hiermee start. Ik denk dan; waar blijft de romantiek om het sleutelgaatje te moeten zoeken? Waar is de blijdschap gebleven van het vinden van het gaatje om de goedbewaarde en perfect passende sleutel in te stoppen?
En dan het ultieme moment als je tot de ontdekking komt dat met het omdraaien van die perfect passende sleutel alles prima functioneert zodat de motor verlangend naar avontuur begint te ronken en te brommen. Vol passie trap je het gaspedaal vastbesloten dieper in voor het nieuwe aandienende avontuur.
Dat is toch gewoon fijn?
Tegenwoordig bestaat er zelfs zoiets als Cruisecontrol. Volgens mij sukkelt daarmee elke zichzelf respecterende avonturier achter het stuur sluimerend in slaap. Achter het levenloze stuur vliegen dan cruisecontrollend de gedachten alle kanten uit. Ze vliegen zwevend heen en weer en op en neer, van voor naar achter en van links naar rechts.
Nee, geef mij maar ons oude vertrouwde mintgroene trabantje. Kneuterig, knus en met een sleutel herkenbaar uit duizenden.....
Mattheus 18:20
“En ik zeg U ook dat U Petrus bent,
en op deze petra zal Ik mijn gemeente bouwen en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen.”
“En ik zal U de sleutels van het koninkrijk der hemelen geven;
en wat u bindt op aarde, zal in de hemelen gebonden zijn;
en wat U ontbindt op aarde zal in de hemelen ontbonden zijn.”
Maak jouw eigen website met JouwWeb