17. Mijn bijbel

De gebeurtenissen die in mijn leven hebben plaatsgevonden heb ik vaak gebruikt als gelijkenis met de verhalen in de bijbel. Het gevaar dat daarin schuilt is dat ik mijn eigen persoonlijke verhaal centraal stel. In mijn digitale uitnodigng deel ik daarom de uitkomsten van mijn levensreis voor het laatst. Nu ik de catechisatietijd ben ingegaan draait niets meer om mij. Niet om mijn persoonlijke verleden of om mijn verhaal. Het enige verhaal waar ik me voor wil inzetten, waar ik voor wil gaan en waarvoor ik sta is de bijbel. 

Dit waarheidsgetrouwe boek heeft tijd en aandacht nodig om eigen te maken. Om de verhalen te gaan onthouden, herkennen en ze te verbinden in de context van de hoofdpersoon om wie de bijbel, het leven draait. Jezus Christus. Daar leg ik me de komende jaren in mijn priveleven op toe. Ik kijk hier erg naar uit.

In de komende maanden ga ik een eigen huisje krijgen en zal dan ook eindelijk alle tijd en ruimte hiervoor krijgen. Dit heeft echter een groot gevolg voor mijn dierbaren en sociale kring. In het verleden lukte het de meeste mensen niet om mijn handelen en toewijding in het leven te begrijpen. Mijn toewijding en vertrouwen in geloof, hoop en liefde was nog niet gestoeld in Christus maar in een kosmische oersoep. Oersoep begrijpen is zo goed als onmogelijk. Nu ik Jezus als mijn beschermer, redder en verlosser in mijn leven heb, heb ik mijn relatie met Hem boven elke relatie geplaatst. Daarom loopt de weg om mijn leven straks, na mijn belijdenis, te begrijpen via Jezus en de bijbel. Dat is voor iedereen mogelijk en toegankelijk. Via dit boek denk ik, leef ik mijn leven en wandel daarmee samen met andere mede christenen. Dit geeft mij liefde, voeding, veiligheid, vreugde, houvast. doel, richting en gemeenschap dat mijn leven verrijkt vanuit de wortel van mijn lichaam, ziel en geest. 

Mijn moeder heeft het pas nog gezegd. Jij zou een non kunnen zijn.

Ik ben niet katholiek maar protestants maar we zijn allemaal Christenen. Als klein kind voelde ik die christelijke devotie al en wilde ik mijn leven het liefste toewijden aan God. Op het punt waar ik ben aangekomen in mijn levensreis heb ik eindelijk dat recht verworven en is het zelfs noodzakelijk gebleken dat dit voor mij ook het allerbeste is. Een leven toegewijd aan God met een relatie met Jezus die uitgaat boven elke andere. Dit zeggen is 1 ding maar dit ook doen en hiernaar echt leven is waarom het zo belangrijk is voor mij om belijdenis af te leggen. Om mijn jawoord aan God te geven.

Het dragen van de naam christen is een geschenk, een genade van God die mij mag toekomen door wat Hij heeft gedaan voor mij.  Zonder het hem gevraagd te hebben heeft Hij zijn leven voor mij gegeven om mij te redden. Hij wist toen al dat dit nodig zou zijn terwijl ik nog niet geboren was. Hij wist toen al waarvoor en waarom en dat staat allemaal in de bijbel. Daarom wil ik dat nu goed eigen maken omdat ik Hem dat verschuldigd ben. 

Dus met al mijn imperfectie, klungelige gedragingen, ontoereikende woorden en ondoordachte uitspraken stuntel ik verder als eenvoudig mens in het geduldige gezelschap van mijn nieuwe gemeenschap, familie en vriendenkring.