1. Een droom

Kiekeboe!!

Niet schrikken...... De portrettekenaar was foetsie terwijl deze gast helder en hartstochtelijk aanklopte met een vraag die ik niet kon weigeren. Die vraag luidde; "Wil je weten wie ik ben als mens en waarom ik bij je wil zijn?"

Jep, dus pakte ik zelf maar de kwast. 

Wat ging hieraan vooraf? Mijn droom van 13 april 2025;......... 

Vlak voor het ochtendgloren zat ik achterin een eenvoudige grote kerkzaal aan een tafeltje met een jonge man die een sterke gelijkenis vertoonde met deze bovenstaande gast. De kerkgangers vertrokken allemaal voor een buitenwandeling tijdens de kerkdienst. Wij waren met z'n tweetjes achtergebleven met wat stripboeken, foldertjes en kleurplaten die we rustig kletsend doorbladerden en inkleurden. Vlak voordat de kerkgangers weer binnenstroomden liepen we samen naar de uitgang en keken nog even voldaan achterom om te zien hoe de kerk zich weer vulde.

Buiten stond er een mintgroen trabantje op ons te wachten. Met een brede greins op zijn gezicht ging deze gast achter het stuur zitten. De versnellingspook was bevestigd op het dashboard tussen de bestuurder en de bijrijder in.  Hij nodigde me met een vrij idiote ondeugende en tegelijk verwachtingsvolle blik in zijn ogen uit om in te stappen en met hem mee te gaan. Geen idee waarheen maar echt ik kon dit autootje onmogelijk weerstaan. Het deed me denken aan mijn mintgroene opgespoten omafiets die ik in mijn idealenfase als op hol geslagen tiener vol avontuur en met plezier tot op haar velgen versleten had. 

Verrassend genoeg was dit softe trabantje in een bijna perecte staat. Er was van binnen en van buiten geen stofje of vuiltje te bekennen dus zo geschiedde het. Ik stapte in en enkele ogenblikken later tuften we kneuterig de weg op met een genietend gevoel van 'komen we er vandaag niet dan komen we er morgen wel.' Wat de andere weggebruikers en voorbijgangers van ons dachten maakte ons alleen maar vrolijk aan het lachen. De roestbruine metalen pook op het dashboard stak als een anker hoog voor het raam uit alsof deze bestuurbare pook het volledig betrouwbare kompas van dit mintgroene gebakje moest voorstellen. En zo tuften we over het asfalt naar 'geen idee' maar met een wederzijds roestbruin vermoeden dat ik daar gegarandeerd achter zou gaan komen met deze gast..........  

"Carmen mag ik je een vraag stellen?"

*  "Uiteraard"

"Wil je weten wie ik ben en waarom ik bij je ben? "

*  "Graag"

"Carmen, vertel me dan eerst waarom je bij me bent ingestapt." 

*  "OK"

Waarom ben ik ingestapt?

Op de een of andere manier herken ik jou en vertrouw ik je blindelings  Ik heb geen verklaring waarom alleen dat ik het zo ervaar.

Ik heb geen eigen huis, geen eigen thuis, geen eigen haven, geen eigen muren, geen eigen plek. ik heb alleen een leeg canvas waar ingekleurde tekeningen de indruk wekken van een eigen thuis. 

 Dit is een droom, dat begrijp ik maar ik weet ook dat in een droom alles mogelijk is

je kan er zelfs in thuiskomen..............