49

Gisteren heb ik mijn 49ste verjaardag gevierd. Vandaag realiseer ik me dat dit mijn eerste volledige jaar wordt dat ik in Christus leef. Deze leeftijd zal daardoor altijd bijzonder voor mij blijven. Door mijn belijdenis heb ik mijn verleden in augustus gedood en ben ik opgestaan in Christus.

Ik had enorm veel last van de verklevingen uit mijn oude leven met de natuurreligie en de spirituele wereld. Ook met de mensen die daarin een rol hebben gespeeld. Zij die deze stromingen aanhangen en met de krachten en gaven die in die werelden aanwezig zijn werken en bezig houden. Door mijn verleden en hooggevoeligheid ervaar ik in mijn geest alles wat uit deze stromingen voortvloeit inclusief wat andere mensen met hun gedachten waarnemen. Dat is 1 van de beperkingen die voortvloeit uit het najagen van het pad van verlichting. Om deze 'poorten' te sluiten heb  'ik' tools ontwikkeld samen met de hulpverlening maar dat betekend niet dat ik ze altijd goed gebruik. Ik ben maar een mens met al mijn zonden en tekortkomingen maar wel 1 die ten dienste staat aan God. Het opvolgen van Zijn hulp en woord hierin bepaald dan ook het slagen van de werking. 

Waar ik vooral last van heb is het loskomen uit mijn gedode tijd aan wat ik deed en wie ik was. De gesprekken met mensen van toen en nu zetten mij terug in de gedode tijd. Daarin wordt mijn beperking opnieuw tot leven gewekt en gevoed. Ik veroordeel niemand hierover want het koesteren van mooie herinneringen zijn hiermee verweven. Die koester ik ook.

Ik leef vanaf dag 1 in dit levensjaar nu en bid dat ik Elke dag opnieuw in elk gesprek dat ik aanga in dit leven mag zijn.  De overtuiging waarmee ik 'het zuivere licht' destijds heb verkondigt en ook heb opgedrongen blijft in de gedode tijd. Hoeveel sommigen van 'toen' mij terug willen brengen naar die tijd. Hun beperkingen zijn nog niet zover ontwikkeld dat het dagelijks leven negatief beinvloed wordt maar dat is slechts een kwestie van persoonlijke overtuiging en tijd. Het pad naar verlichting is daar onverbiddelijk in. De geestelijke ruis blijft binnenstromen op die verlichtingsweg en wint uiteindelijk de uiterlijke strijd aan de top van verlichting zonder Jezus Christus. 

Ik heb door die strijd en tijd geleerd dat ik niet uit het hout gesneden ben om Christus onder de aandacht te brengen als overtuiging naar andere mensen toe. Mijn persoonlijke manier van leven  en handelen is vanuit Christus en daarover vertel ik graag en alleen als men daarnaar vraagt. Nu sta ik niet meer met 1 been in het gedode leven en 1 been in het levende leven. Ik sta volledig met twee benen in het nieuwe levensjaar. Ik blijf werken aan het stevig staan want wankelen doe ik zeker. Ik leer dat ik me niet meer hoef te bewijzen dat ik gedood ben of uit te leggen waarom ik nu leef.  Ik leef samen met de levende God Jezus Christus.  Hij houd mij levend elke dag van elk nieuw levensjaar. Hiep hiep hoera halleluja!